Değişimdeki olağanüstü hız, daha hızlı düşünen, aklını daha etkin kullanabilen, her anlamada daha iyi bir insan üretmek zorunluluğunu beraberinde getirmektedir. Mevcut sistemler maalesef bunun gerçekleşmesine katkı sağlayamıyor.

Gelecek eğitim sisteminin önü, hızlı ders yazılımları üretme ve bu yazılımların tek noktadan küresel olarak dağıtılmasını sağlayacak bir sisteminin ortaya çıkışı ile açılacaktır.

Eğitim şu anda, günümüzün küresel ekonomisinde birincil önceliktedir.

John Naisbitt

Aşağıda, Da Vinci Enstitüsü, üyeleri ve ilgili araştırma ekipleri tarafından yürütülen ortak bir araştırma çalışmasının sonucu bulunmaktadır. İki yıl içinde eğitim dünyasında radikal bir değişim meydana gelecektir. Birçok kişi, eğitim sistemlerinin değiştiği yönünde tahminlerde bulunurken, çevrim içi dünyada iTunes ve Amazon gibi katılımcı viral sistemler taleplere odaklı eğitim sistemleri geliştirmek için hızlarını arttırmaktadırlar.

Bu yazıda yeni nesil eğitim sistemlerinin ortaya çıkmasına neden olacak anahtar eksikliklere odaklanacağız. Bu eksik parçalar muhtemelen önümüzdeki iki yıl içinde özel finansman yoluyla ortaya çıkarılacak ve beş yıldan kısa sürede bir değişime neden olacaktır. Birincil eksik parçalar, bir organik ders yazılımı modülü ve bu ders yazılımını oluşturmak için gerekli standart bir mimaridir.

Bu eksik parçaların çözümü, herkesin akla gelebilecek herhangi bir konuda kurslar oluşturmasına izin veren katılımcı bir eğitim kursu serilerini ortaya çıkaracaktır. Birçok şirketin bu sorunu çözmeye çalışacağını düşünüyoruz, ancak pazar en karlı projeyi sevecek ve hızla yaklaşacaktır.

Pazar, favori ders yazılımı üreticisine doğru çekildikten sonra, ders kitapçığını büyütmek, bütünlük oluşturmak, evrensel olarak dağıtmak, sonuçları arşivlemek ve işlevsellik kazandırmak için bir dizi yeni sistem geliştirilecektir.

Antik Dünya’dan Dersler

Eski Yunan uygarlığı zamanında, birkaç matematikçi çalışmaların ötürü ünlü oldu. Archimedes, Pythagoras, Euclid, Hipparchus, Posidonius ve Ptolemy gibi insanlar, Babil ve Mısırlı matematikçilerin daha önceki çalışmalarına dayanan, matematik alanını genişleterek topluma yeni düşünce unsurları getirdi.

Günümüzde artık Roma rakamlarına bakmak ve bunun oldukça ilkel bir numaralandırma sistemi olduğunu söylemek bizim için kolay olsa da, antik çağlarda pek çok alt numaralandırma sisteminden sadece birisiydi.

Ancak, Roma rakamlarını kötü kılan özellik, her numaranın belirli sayısal konumlamadan yoksun olması ve aslında bir denklem olmasıydı. Bu ekstra karmaşıklık katmanı, insanların daha fazla matematik yapmasını engelledi. Roma rakamları büyük bir sistem problemiydi. Bütün bir uygarlığın matematik ve bilim alanını ilerlemesini engelledi.

Romalılar numaralandırma sistemine öylesine dalmıştı ki, sayılarla uğraşırken basit çarpma ya da bölme işlemlerini işlemlerini abaküs ile yapıyorlardı. Bu daha sofistike bankacılık ve muhasebe sistemlerinden bazılarını keşfetmelerine, akademik çevrelerin bilim, astronomi ve tıp alanlarında ilerlemelerine engel oldu. Bugüne gelelim.

Neredeyse her şeyin Roma İmparatorluğu döneminden farklı olduğu bir toplumda yaşıyoruz. Ancak, en çok göz ardı edilen şey, günümüzde Romalıların olduğundan çok daha fazla bağımlı olduğumuz. Ağırlıklar, ölçümler, muhasebe, bankacılık, satın alma, trafik yönetimi ve gıda etiketleme sistemleri gibi bir çok yerde eski sistemleri muhafaza ediyoruz. Bu sistemlerin her biriyle Romalılara çok benziyoruz, bu sistemlerin kullanımında nadiren geri adım atıyor ve arkasındaki mantığı sorgulayan düşünceyi tek bir noktaya sığdırıyoruz.

Sistemlerimiz hayatımızın neredeyse her yönünü yönetir. Nerede yaşadığımızı, ne yemek yediğimizi ve nerede çalıştığımızı, nerede ve ne zaman seyahat ettiğimizi, ne kadar para kazanacağımızı, yaptığımız işi, sahip olduğumuz arkadaşları, evlendiğimiz kim olduğunu ve hatta ne kadar uzun süre evlilik yapacağımızı bile.

Ancak, suyun ne olduğunu anlamayan balıklar gibi, varoluş nedenimizi anlamaz ve anlamak için nadiren geri adım atarız. Bir başlangıç noktası olarak, sormamız gereken soru şudur: “Bugün daha iyi şeyler yapmamızı engelleyen, Roma rakamlarının eşdeğeri olan hangi sistemleri kullanıyoruz?”

Sistemlerimiz, ticaret akışını kontrol eden, toplum üyeleri olarak etkinliğimizi yöneten ve günlük olarak karşılaştığımız stresin çoğunu oluşturtan şeydir. Bu soru, sürtünme noktalarıyla, verimsizliklerle ve her gün karşılaştığımız akış sınırlayıcılarla dolu bir Pandora’nın kutusunu açmanın bir yoluna ışık tutuyor.

Amerikan sistemlerini inceledikten ve bu “Roma rakamlarına eşdeğerlik” testini uyguladıktan sonra, bir toplum olarak, yalnızca yüzde 5-10 arasında, belki de daha az bir verimlilikle çalıştığımız ortaya çıkmaktadır. Peki, daha iyi şeyler yapmamızı engelleyen kısıtlayıcı sistemler nelerdir? Birkaç örnek verelim.

• Gelir Vergisi Sistemi – Gelir vergisi sistemi halihazırda tüm sistemin ana kaynağı olup, ticareti yavaşlatmakta ve iş hızını azaltmaktadır. Vergi sistemi tarihte dünyadaki en anlaşılmaz sistemlerden bir örnek olarak karşımıza çıkıyor.
• Yarım Uygulanan Metrik Sistem – 3.5 litrelik motorlarla otomobil satın alıp yarısını yağ ile doldurduğumuz yarım uygulanmış bir metrik sistemi kullanıyoruz.
• Klavye – En sık kullanılan tuşları klavyenin yüzüne rastgele yerleştirerek yazma hızını yavaşlatmak için tasarlanmış klavyeleri kullanırız. Herhangi bir konfigürasyondaki klavyeler, bir kişiden diğerine bilgi aktarmanın son derece verimsiz bir yoludur.
• Çince Alfabe – Kangxi sözlüğünde yer alan Çince karakter sayısı yaklaşık 47.035’dir, ancak bunlar tarih boyunca biriken ve nadir kullanılan çok sayıda değişkenlerden ibarettir. Çin’de yapılan araştırmalar, tam okur-yazarlığın üç ila dört bin karakterlik bir alfabenin bilinmesini gerektirdiğini göstermiştir.